درخت زیتون مقام والائی دارد و در کتب مذهبی از این میوه به نیکی یاد شده است.
سابقه آن بسیار قدیمی است و آن را درخت عقل و دانائی میدانند و میگویند ربالنوع عقل، آن را در زمین کاشته است.
شاخه درخت زیتون، علامت صلح است.
میگویند بعد از طوفان معروف نوح، کبوتری شاخهای از درخت زیتون را برای نوح آورد و نوح فهمید که آرامش برقرار شده است.
شاید به همین دلیل است که در قدیم در کلیسای کاتولیکها روغن زیتون را برای تقدیس پادشاهان به کار میبردند.
زمین مناسب برای پرورش درخت زیتون، زمینهای گرم کنار دریای مدیترانه است.
به همین علت است که در یونان و ایتالیا و سواحل مدیترانه در کشورهای شمال آفریقا و فلسطین این درخت از قدیم کاشته شده است.
امروز هم کشت آن ادامه دارد و محصول مرغوب و خوبی از آن بدست میآید که در سراسر عالم معروف است.

درخت زیتون، میتواند تا دو هزار سال عمر کند ولی به شرطی که سرما و یخبندان شدید آن را خشک نکند.
در ایران منطقهای که درختان زیتون ممتازی دارد منجیل بین رشت و تهران است.
امروزه با تأسیس کارخانههای روغنگیری به خوبی از محصول زیتون آن استفاده میشود.
ولی در صد سال پیش این چنین نبوده و شلیمر معروف در کتاب خود در این باره چنین مینویسد:
زیتونهای منجیل بسیار عالی است ولی متأسفانه ساکنین این منطقه نمیدانند چگونه باید از آن استفاده کنند و فقط روغن خیلی بدی از آن میگیرند که قابل خوردن نیست. از این روغن صابونی میپذند که آن هم چندان مناسب نیست.
استفادههای زیتون
از قرنها به این طرف، روغن زیتون، برای محافظت پوست استعمال خارجی داشته است.
این روغن، از نظر مصارف داخلی برای اختلالات کبد، مخصوصاً سنگ کیسه صفرا، یبوست و انواع قلنج با موفقیت به کار رفته است.
روغن زیتون، در مقابل مسمومیتهای مختلف، دوای ضد سم است و همچنین برای معالجه نیش زدگی مار، به کار رفته است.
در این اواخر خواص برگهای درخت زیتون را کشف کردهاند.
طبق این اکتشاف معلوم شده است برگهای درخت زیتون، اثر مفیدی در معالجه دیابت (بیماری قند) و فشار خون دارد.

