توسط یک قرارداد هوشمند (smart contract) یک نوع کد کامپیوتری است که در لایهی بالایی بلاک چین در حال اجرا میباشد.
این قرارداد دارای تعدادی قوانین است که چگونگی ارتباط بین طرفین قرارداد را مشخص میکنند.
در نظر داشته باشید که در صورت عملی شدن موارد توافق شده، این قرارداد هوشمند به صورت اتوماتیک اجرا میگردد.
مکانیزم اجرایی قرارداد هوشمند
کد مربوط به قرارداد هوشمند، ارتباط بین طرفین را تسهیل و تأیید کرده و در نهایت اجرا مینماید.
همچنین این کد برای عملی نمودن یک تراکنش مالی (مانند تراکنشی در شبکهی اتریوم و یا قرارداد هوشمند NEO) نیز مورد استفاده قرار میگیرد. این وضعیت، سادهترین حالتی از یک مکانیزم بدون کنترل مرکزی میباشد.
در مورد نحوهی انجام یک تراکنش مالی در یک قرارداد هوشمند، باید گفت که طرفین قرارداد دارائی مالی خود (مثلاً gas در شبکهی اتریوم) را وارد این قرارداد مینمایند.
این دارائی تا زمانی که اصول و مفاد مطرح شده در قرارداد عملی نشده باشد؛
در داخل قرارداد هوشمند باقی میمانند. به محض عملی شدن مفاد مورد نظر، این مکانیزم، دارائیهای مذکور را بین طرفین قرارداد بر اساس میزان تعیین شده در قرارداد، توزیع مینماید.
محتویات درون قرارداد
یک قرارداد هوشمند، قادر است که روابط بین مردم، مؤسسات و دارائیهای متعلق به آنها را فرمولبندی نماید.
در واقع این مجموعهی مفاد نوشته شده در قرارداد هستند که حقوق و تعهدات بین طرفین را مشخص مینمایند.
این فرمولبندی در یک حالت دیجیتالی بوده و به صورت کد قابل خواندن توسط ماشین (کامپیوتر) مطرح میباشد.
حال در نظر داشته باشید که این حقوق و تعهدات نوشته شده در قرارداد زمانی که رعایت شوند، به راحتی و به صورت اتوماتیک، توسط یک کامپیوتر و یا کامپیوترهای موجود در یک شبکه (مثلا بلاک چین اتریوم)، قابل اجرا میباشند.
ویژگیهای بارز و مثبت یک قرارداد هوشمند
این دسته از قراردادها، میتوانند به صورت بلادرنگ انجام شوند.
پس، از نظر زمانی میتوانند بسیار ایدهال باشند. همچنین هزینهی صرف شده برای این دسته از قراردادها بسیار پایین میباشد.
مثلاً بلاک چین اتریوم را در نظر بگیرید.
برای صورت گرفتن یک قرارداد هوشمند در این شبکه، تنها هزینهی بسیار ناچیزی در نظر گرفته شده است که این هزینه هم از بخشی از دارائی طرف فرستنده تأمین میگردد. از طرفی باید گفت که این دسته از قراردادها، در برابر حملات مخرب، بسیار مقاوم و ایمن میباشند.
