سیارک‌ها

سیارک‌ها (Asteroids) دنیاهایی سنگی هستند که در اطراف خورشید در حال چرخش می‎باشند.

این پدیده‎ها به قدری کوچک هستند که نمی‎توان آن‎ها را به عنوان یک سیاره در نظر گرفت.

به سیارک‎ها عناوینی مانند Planetoids و نیز Minor Plants تعلق می‎گیرد.

در حال حاضر هزاران نوع سیارک در منظومه شمسی حضور دارند که اندازه آن‎ها از چندین کیلومتر تا چند متر متغیر می‎باشد.

در کل، حجم تمامی سیارک‌ها از حجم کره ماه کم‌تر می‎باشد.

حال، بر خلاف اندازه نه چندان بزرگ این پدیده‎ها، سیارک‌ها ممکن است که بسیار خطرناک باشند.

تا به حال تعداد بسیاری از سیارک‎ها، به زمین برخورد داشته‌اند و این روند در آینده نیز ادامه خواهد داشت.

از این رو دانشمندان، بر مطالعه هر چه بیش‎تر این پدیده‎ها و کسب اطلاعاتی از جمله تعداد، نحوه چرخش و برخی دیگر از ویژگی‎های فیزیکی سیارک‎ها، پافشاری می‎کنند.

چگونگی پیدایش سیارک‌ها

سیارک‎ها، باقی‌مانده‎هایی از زمان تشکیل منظومه شمسی ما هستند.

یعنی از حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش، به وجود آمده و در درون منظومه شمسی در حال چرخش می‌‎باشند.

در این راستا، در اوایل، پیدایش سیاره مشتری، مانع از پیدایش اجسام سیاره‎ای در فضای بین مشتری و مریخ شد؛ در ادامه این موضوع باعث شد تا از برخورد اشیاء کوچک موجود در این منطقه، بسیاری از سیارک‎هایی که امروزه آن‎ها را مشاهده می‎کنیم، تشکیل گردند.

در این خصوص، برخی از اخترشناسان بر این عقیده هستند که قبل از این که سیاره‎های گازی در منظومه شمسی در محل فعلی خود قرار گرفته باشند، در حال حرکت بوده‎اند؛ که این موضوع در آن زمان، به صورت مستقیم باعث حرکت سیارک‌ها از محل قبلی خود در کمربند سیارکی به سمت سیاره‌های خاکی نظیر مریخ و زمین شده است.

ویژگی‎های فیزیکی

اندازه

سیارک‌ها ممکن است اندازه‎ای در حدود ۹۴۰ کیلومتر داشته باشند.

این اندازه برابر با بزرگ‎ترین سیارک شناخته شده یعنی Ceres می‌باشد.

از طرفی، سیارک‎های کوچک نیز ممکن است اندازه‎ای در حدود ۲ متر داشته باشند.

در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵، وقتی که سیارک ۲۰۱۵ TC25، از نزدیکی‌های زمین عبور کرد، اخترشناسان موفق به مشاهده این سیارک و اندازه‎گیری طول آن که در حدود ۲ متر بود، نمودند.

شکل ظاهری

شکل تقریباً همه سیارک‌ها به صورت نامنظم می‎باشد.

البته تعداد کمی از سیارک‎های بزرگی مانند Ceres به شکل کروی مشاهده شده‌اند.

اکثر این پدیده‎ها به شکلی سوراخ شده و متلاشی هستند؛

مثلاً سیارک Vesta را در نظر بگیرید؛ این سیارک دارای سوراخ‎هایی بر سطح خود می‎باشد.

یکی از این سوارخ‎ها قطری در حدود ۴۶۰ کیلومتر دارد.

اینچنین تصور می‎شود که سطح تمامی سیارک‎ها، از خاک پوشیده شده باشد.

همچنین باید گفت که دمای متوسط سطح هر سیارک، در حدود ۷۳ درجه سلسیوس می‎باشد.

پتاسیل

برخی از کشورها، نظیر ژاپن، این پدیده‎ها را به عنوان معادنی محتمل و بسیار با ارزش در نظر می‎گیرند.

به طوری که ژاپن در سال ۲۰۱۴ سفینه‎‌ای با نام Hayabusa 2 را به سمت یکی از این سیارک‎ها به اسم Ryugu فرستاد.

این سفینه بعد از این که به مدت یک سال در مدار کره زمین در حال گردش بود، توانست در سال ۲۰۱۵ خود را در مدار این سیارک قرار دهد.

در ادامه، سفینه با فرستادن ربات‎هایی مخصوص بر روی آن، شروع به جمع‌‎آوری اطلاعات از سیارک نمود تا بدین ترتیب بررسی شود که آیا ارزش یک معدن بالقوه را دارد یا نه.