توسط در دنیای بلاک‌چین، الگوریتم‌های اجماع زیادی وجود دارند. از جمله بهترین این موارد، می‌توان به الگوریتم اثبات کار اشاره کرد. این الگوریتم در شبکه‌های مربوط به ارزهای دیجیتال زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ ولی با این حال، خود از وجود برخی ضعف‌ها در ساختارش رنج می‌برد. در این راستا، برای حل این ضعف‌ها الگوریتم دیگری با نام الگوریتم اثبات سهم به وجود آمده است.
الگوریتم اثبات کار، در حال حاضر توسط بیت‌کوین، اتریوم و … مورد استفاده می‌گیرد. البته همانطور که اشاره شد؛ در کنار قدرتمند بودن، ضعف‌هایی نیز در ساختار آن وجود دارد.
از این جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.
- نیازمندیهای محاسباتی بالا
- هزینه‌های مصرف انرژی بالا
- تهدید احتمال متمرکز شدن قدرت در استخرهای ماینینگ (حمله ۵۱ درصدی)
برای رفع این نواقص، الگوریتم اثبات سهم (pos (proof of stake)) توسعه داده شده است. برای درک بهتر این الگوریتم، در ابتدا به بررسی مفهوم واژه “سهم” در دنیای ارزهای دیجیتال می‌پردازیم. در حوزه ارزهای دیجیتال، هر سهم به معنای ارز دیجیتال متعلق به فرد است که این فرد تعهد می‌کند که ارز دیجیتال خود را برای استفاده در اعتبار سنجی تراکنش‌های درون شبکه، شرکت (وثیقه‌گذاری نماید) دهد.
الگوریتم اثبات سهم به چه شکلی کار می‌کند؟
این الگوریتم در تأیید تراکنش‌ها، برای رسیدن به اجماع، نیازمند تعدادی کاربر می‌باشد؛ که این کاربران باید مقداری از دارائی‌های خود را به صورت سهم به اشتراک بگذارند. بدین ترتیب این افراد ضمن کمک رساندن به تأیید تراکنش‌ها، این شانس را دارند که در صورت انتخاب شدن برای انجام تأیید، به آن‌ها پاداش‌هایی تعلق گیرد.
الگوریتم اثبات سهم در برخی موارد مشابه با الگوریتم اثبات کار می‌باشد؛ ولی در کل از نظر موضوعات پایه‌ای تفاوت‌های قابل توجهی بین آن‌ها وجود دارد.
عملیات ماینینگ در روش اثبات سهم
در الگوریتم اثبات سهم، ماینر یک بلاک که با عنوان “فرد جعل‌کننده” شناخته می‌شود، در دو مرحله و به صورت نیمه راندوم انتخاب می‌گردد. اولین چیزی که در پروسه این انتخاب باید بدان توجه کرد، میزان سهم کاربر می‌باشد. بدین صورت که این کاربر، چه مقدار از سهم را وارد پروسس می‌کند؟
یعنی در این پروسس، هر فرد مقداری از دارائی‌های خود را به صورت توکن‌هایی در درون سیستم قفل کرده و به صورت وثیقه قرار می‌دهد. در این حالت، هر چقدر که فرد سهم و دارائی بیش‌تری را به صورت سهم وثیقه‌گذاری کرده باشد، به همان نسبت هم از شانس بیش‌تری برای انتخاب شدن برخوردار خواهد بود.
با این کار، شانس افراد ثروتمند برای انتخاب شدن بیش‌تر از همه خواهد بود؛ ولی این بدان معنا نیست که افراد دیگر برای انتخاب شدن از هیچ‌گونه شانسی برخوردار نیستند. در این پروسس، عبارت رندوم به دو الگوریتم انتخاب رندومی یعنی “randomized block” و “coin age selection” بر می‌گردد.
پس در حالت کلی؛ اول به مقدار سهام افراد توجه می‌شود، سپس با استفاده از الگوریتم‌های گزینشی مناسب، از بین افرادی بر اساس شانس هر کدام، نسبت به انتخاب ماینرها اقدام می‌گردد.
